έτσι απλά...

Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα πολύ αισιόδοξο, φιλότιμο- χαζό παιδάκι, ο μικρός alexei.
Που λέτε αυτό το παιδί νόμιζε ότι μπορόυσε να αλλάξει το κόσμο. πόσο χαζό και ανόητο ήταν...
Ξεκίνησε μία μέρα και είπε στους φίλους του: έχω μια ωραία ιδέα, θέλετε να με βοηθήσετε να περνάμε όμορφα, να κάνουμε καλά πράγματα και που ξέρετε μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσουμε φήμη και ένα σπίτι και εγκαταστάσεις... και να είμαστε κάτι σαν τον roben: να παίρνουμε τα χρήματα από τους πολλούς και να τα δίνουμε στους λίγους.
και να συνεργαζόμαστε και με άλλους για να σώσουμε τα δάση και καμιά φάλαινα.
και να κανονίζουμε ταξιδάκια αναψυχής με ποδήλατα, βάρκες και αερόστατα.
και όλα αυτά τα έκανε να φαίνονται τόσο εύκολα!!
όμως, φίλοι και γνωστοί, τον κοίταζαν περίεργα και τον προειδοποιούσαν ότι αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. Αυτό το παιδάκι όμως τον χαβά του! τόσο σίγουρο μέσα στην άγνοια του, ότι όλα θα πάνε καλά.
Ο καιρός όμως πέρασε και τα λαμπερά του όνειρα άρχισαν να σκοτεινιάζουν με τις πρώτες δυσκολίες, γιατί βλέπετε εκτός από όνειρα δεν είχε πολλά εφόδια, δεν ήταν εξοπλισμένο, ούτε με υπομονή, ούτε με εργατικότητα και η πόλη που ζούσε ήταν συνέχεια συννεφιασμένη και οι άνθρωποι της κατσούφηδες.
έτσι απλά το παιδάκι απέτυχε!