Τι μπορει να κρυβεται ????

http://www.youtube.com/watch?v=nlUDIoN-_Hxs

πΟυ Θα ΒρΟυΜε Τη ΛαΙδΑ....

http://www.tainiothiki.gr/

........γυναικες στην τεχνη....

http://www.youtube.com/watch?v=nUDIoN-_Hxs

παιζοντας στην Ουκρανια.....

http://www.youtube.com/watch?v=518XP8prwZo

http://www.stinbriza.gr/index.asp?id=282

Αργολική Ανάπτυξηηηηηηηηηηηη

http://argolikianaptiksi.blogspot.com/2009/06/blog-post_2824.html

Ο Δον Περλιμπλιν και η Συν+Κινιση......

Τι δουλειά έχει ο Λόρκα με την Sun+kinisi? Πως σχετίζεται η Χίος με την Τρίπολη? Για ποιο λόγο η Φλέρυ Νταντωνάκη τραγουδά για την όμορφη Μπελίσα? Τι ενεπνευσε τον Νίκο Γκάτσο να μεταφράσει Λόρκα? Πως ο Χατζηδακης μετουσιωσε τον λογο σε μελωδία? Γιατι 5 ερασιτεχνες ηθοποιοι μαγευτηκαν απο τον Περλιμπίν και την Μπελισα και ακολουθησαν τις οδηγίες της χριστίνας Σπύρου και του Δήμου Αβδελιωδη σε αυτο το μαγικο ποιητικο σύμπαν? Δεν εχω την απαντηση , απλα ετσι έγινε και ειναι τοσο ομορφα........ Ριξτε μια ματια στο
http://www.chiosnews.com/cn3172009130090.asp Στην συνεντευξη τυπου που δωσαμε αναφερθηκα στο ποιητικο συμπανο του Λόρκα που μας ενπνευσε, Μας συγκινησε και μας συν+κινησε.....

μην ξεχναμε αυτο που καποια στιγμη μας ενωσε....
ΣΥΝ+ΚΙΝΗΣΗ

Ανοιξη Μαρια..... Ανοιξη.....

"σαν τα λουλουντια ομορφες να ειμαστε κι εμεις........"
ετσι ακουστηκε σαν λυτρωρικη πρωταχτίδα η φωνη μιας υπαρξης στα μεσα της διαδρομής Ταυρος -Πειραιας!. Σπαστα ελληνικα αλλα τοσο ζωντανα και παραστατικά που δεν ηθελα να στρεψω το κεφαλι μου να δω ποια η μορφη που τα ξεστομισε.. ηθελα να απλα να φανταστω την εικονα της γυναικας που θελει να βγαλει την ανοιξη απο μεσα της... ετσι και επραξα λοιπον, οδευοντας προς το λιμανι δεν ηξερα τι να νιωσω: την γλυκα της ανοιξης ή την μελαγχολία της αναχώρησης....
... ενα τριημερο περιπλανησης στις πατροπαραδοτες γευσεις, στα πελοππονησιακα χωματα ,στις συνκινητικες αναμοχλευσεις αισθηματων, στην αμφιβολιες και ανασφαλειες , στις αποτυχιες και στα ονειρα.....ολα μοιρασματα της στιγμης και ισως σταλλαγματα μιας μελλοντικης ζωης...
" Ανοιξη Μαρια ... Ανοιξη......"

έτσι απλά...

Ήταν μια φορά και έναν καιρό ένα πολύ αισιόδοξο, φιλότιμο- χαζό παιδάκι, ο μικρός alexei.
Που λέτε αυτό το παιδί νόμιζε ότι μπορόυσε να αλλάξει το κόσμο. πόσο χαζό και ανόητο ήταν...
Ξεκίνησε μία μέρα και είπε στους φίλους του: έχω μια ωραία ιδέα, θέλετε να με βοηθήσετε να περνάμε όμορφα, να κάνουμε καλά πράγματα και που ξέρετε μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσουμε φήμη και ένα σπίτι και εγκαταστάσεις... και να είμαστε κάτι σαν τον roben: να παίρνουμε τα χρήματα από τους πολλούς και να τα δίνουμε στους λίγους.
και να συνεργαζόμαστε και με άλλους για να σώσουμε τα δάση και καμιά φάλαινα.
και να κανονίζουμε ταξιδάκια αναψυχής με ποδήλατα, βάρκες και αερόστατα.
και όλα αυτά τα έκανε να φαίνονται τόσο εύκολα!!
όμως, φίλοι και γνωστοί, τον κοίταζαν περίεργα και τον προειδοποιούσαν ότι αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. Αυτό το παιδάκι όμως τον χαβά του! τόσο σίγουρο μέσα στην άγνοια του, ότι όλα θα πάνε καλά.
Ο καιρός όμως πέρασε και τα λαμπερά του όνειρα άρχισαν να σκοτεινιάζουν με τις πρώτες δυσκολίες, γιατί βλέπετε εκτός από όνειρα δεν είχε πολλά εφόδια, δεν ήταν εξοπλισμένο, ούτε με υπομονή, ούτε με εργατικότητα και η πόλη που ζούσε ήταν συνέχεια συννεφιασμένη και οι άνθρωποι της κατσούφηδες.
έτσι απλά το παιδάκι απέτυχε!

H ελληνική πραγματικότητα, όμως είναι το...

σουβλάκι. Τέλεια η σπανακόπιτα με το χειροποίητο φύλλο, αλλά μπροστά στην ευκολία του σουβλακιού δεν μπορεί να αντισταθεί η πλειονότητα των συμπολιτών μας, μεταξύ αυτών και εγώ. Όπως, δεν μπορώ να αντισταθώ στη τεμπελιά, την ευκολία, την καλοπέραση και τη μοιρολατρεία. Γιατί να είμαι χοντρός και δυσκίνητος, γιατί να μην με απασχολεί τίποτα άλλο από τι τι θα φάω? Γιατί να έχω τη νοοτροπία, έλα ρε παιδί μου, τι πειράζει ένα σουβλάκι? Γιατί να αθετώ συνέχεια τις υποσχέσεις που δίνω στον ευατό μου και τους γύρω μου και μετά να με κατηγορώ γι αυτό? Γιατί μου φταίνε όλα και πιο πολύ εγώ ο ίδιος? και βασικά γιατί το κάνουν όλοι αυτό το πράγμα? Πόσο πολύ έχει αρρωστήσει το μυαλό μας ή ήταν πάντα άρρωστο και δεν το είχαμε καταλάβει? από που να αρχίσω και που να τελειώσω?
Τώρα πειστήκαμε ότι φταίει η κρίση για τη κατάσταση της κοινωνίας μας. Όταν, όμως τα χέρια μας είναι βελούδινα, σημάδι ότι κανένας από μας δεν έχει δουλέψει, ποιός φταίει έαν τώρα δεν έχουμε την οικονομική μας ανεξαρτησία. Και ποιός φταίει που δεν έχουμε ιδρώσει για το σουβλάκι που τρώμε? Όταν, μας έδειξαν ότι το καλύτερο που έχεις να κάνεις στη ζωή σου είναι να ζείς χωρίς δυσκολίες. Ότι επιτυχημένος είναι αυτός που βγάζει πολλά χρήματα, ανεξάρτητα εάν αξίζει ή τα βγάζει εις βάρος κάποιων άλλων. Ότι, εάν θέλεις να του μοίασεις κάνε το ίδιο: τα στραβά μάτια σε ότι στραβό συμβαίνει και ίσως μια μέρα να ανέβεις και εσύ τα σκαλοπάτια της επιτυχίας.
Πόσο πολύ τελικά σε καταβάλλει αυτή η νοοτροπία, ακόμα κι εάν δυσκολεύεσαι να ανεχτείς τα παραπάνω, σιγά- σιγά υποχωρείς, γιατί ... το κάνουν όλοι.
Είναι πολύ εύκολο να φτιάξεις μόνος σου το σουβλάκι, (δεν σου λέω να κάνεις σπανακόπιτα)
αλλά δεν πρόκειται... καλή μας όρεξη. alexei marabel

Λαικη παραδοση και γευση.....

Νομιζω οτι και χωρις λόγια η συγκεκριμενη εικόνα ειναι τόσο δυνατή στο μήνυμα της που κινδυνευω να θεωρηθω φλυαρη αν προσπαθησω να γραψω καποια λόγια παραπανω. Θα το τολμησω ωστόσο! Αυτη λοιπόν είναι η εξέλιξη του ανθρωπινου ειδους που ονειρευομαστε? να ζούμε για να "καταβροχθίζουμε"? να ονειρευόμαστε μόνο με ορους αγοράς και πώλησης? οι συνδιαλλαγες μας και η διασκέδαση μας να εκτιμωνται χρηματικα? στην σημερινη μου αναζητηση στο ιντερνετ ειδα δυο πολυ ωραία κείμενα που αναφερονται σε ολο αυτη την λαιμαργια καταναλωσης και της απαξιωσης της ανθρωπινης διαστασης. ΕΕΕΕ, ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ????? Βασικη μας αναγκη ειναι η αναπνοη , ψηλαφιζουμε τον κοσμο πρωτιστως με τον αερα που τα περιβαλλει.... δεν υπαρχουμε μονο εαν τα σκαμε κανονικα για καθε μας κίνηση. Μπορει να ακουγεται λιγάκι ρομαντικο αλλα μπορουμε να περασουμε στη συλλογικοτητα και στην επαναξιολογηση της "παρεας" χωρις να πρεπει να σπονσοραρεται η κινηση αυτη μονο με φραγκα.Στο http://genia700euro.pblogs.gr/ εχει ενα καυστικότατο σχολιο για την υπερκαταναλωση με την παρουσιαση ενος παιχνιδιου της ΚΑΤΑΝΑΛΟΤΟΠΟΛΗΣ. Αξιζει να ριξετε μια ματια, εχει και αρκετες πληροφοριες για το πως να εξοικονομουμε χρηματα μεσω συγκεκριμενων επιλογων μας. Το www.forfree.gr μια καινουργια αφιξη στο διαδικτυο μας δινει ιδεες για δωρεαν εξοδους και εκδηλωσεις, δυστυχως μονο για την Αθηνα. Τι φρέσκια ιδέα αποτελεσμα, γρηγορων αντανακλαστικων στη πιεσμενη οικονομικα περιοδο αυτη. Τελος η ομαδα ΦΠΑ Φίλοι Παγκακίων Αντιφρονούντων μου εφτιαξε την ημερα μου . Προκειται για μια ομαδα που απλά φιλοδοξεί να αναδείξει το ρόλο του παγκακίου στη νυχτερινή - και όχι μόνο διασκέδαση - και να καταγγείλει την εκμετάλλευση των μαγαζιών, διαφημίζοντας στην πράξη ότι στην Ελλάδα, μπορούμε να περνάμε το ίδιο καλά με μία μπύρα ή εναν χυμό ανά χειρας και καλή παρέα, σε οποιοδήποτε ανοιχτό χώρο. Η αρχή έχει γίνει στη Θεσσαλονίκη, και επειδή οι καλές ιδέες είναι για να τις μοιαζόμαστε, ε ας βρουμε κι εμεις εδω τετοιους χωρους για συναντησεις!

Ραντεβου λοιπόν στα Παγκάκια!

Sleep Out 2009

Sleep Out 2009

06/03/09
ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ 20:00 - 08:00

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Αθήνα, 23/02/09

Με τη σκιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης να βαραίνει και τη χώρα μας, το πρόβλημα των αστέγων αναδεικνύεται στις μέρες μας περισσότερο επίκαιρο από ποτέ και ο φόβος για ραγδαία - ανεξέλεγκτη αύξηση της στρατιάς των αστέγων είναι πλέον αδιάψευστα ρεαλιστικός.

Αναγκαία, επίσης, όσο ποτέ είναι η κατάρτιση στρατηγικών προστασίας, που θα στοχεύουν στην ελαχιστοποίηση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης για την αποτροπή της εξαθλίωσης των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.

Παρά την άστεγη πραγματικότητα δεκάδων χιλιάδων συμπολιτών μας, και τις δυσοίωνες προβλέψεις για την ανεργία και το φαινόμενο της φτώχειας στη χώρα μας, η σοβαρότητα του φαινομένου της έλλειψης στέγης δείχνει ότι είναι ακόμα υποβαθμισμένη και από την κοινή γνώμη και από το κράτος.

Ανταποκρινόμενη στην ανάγκη για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση η Μ.Κ.Ο «ΚΛΙΜΑΚΑ» διοργανώνει την Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009, για τέταρτη συνεχή χρονιά μια βραδιά «Sleep Out» καλώντας τους πολίτες να βιώσουν μια χειμωνιάτικη νύχτα στο δρόμο. Πρόκειται για μια εκδήλωση συμβολικής συμπαράστασης στους αστέγους με στόχο την αφύπνιση και την κινητοποίηση της πολιτείας και των πολιτών για την αντιμετώπιση του προβλήματος των αστέγων ως ένα ιδιαίτερο κοινωνικό πρόβλημα που απαιτεί πολιτικούς σχεδιασμούς και οργανωμένη δράση.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα συνεχιστεί η διαδικασία συλλογής υπογραφών για τη διεκδίκηση από την πολιτεία εφαρμογής πολιτικών προστασίας των ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο έλλειψης στέγης καθώς και ολοκληρωμένων δράσεων για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

Η αθέατη έλλειψη στέγης θα πρέπει να είναι ορατή σε αυτούς που χαράσσουν πολιτική αλλά και σε αυτούς που παρέχουν υπηρεσίες.

Το πρόβλημα των αστέγων μας αφορά όλους.

Ας σταθούμε, συνειδητά ενεργοί και όχι παθητικά φιλάνθρωποι απέναντί του.

Γιατι η το χιόνι που έπεσε πριν λίγες μέρες και έφερε χαρά σε μικρους και μεγάλους κάποιους άλλους τους παγώνει κυριολεκτικά....

H sunkinisi είναι και εκει μαζί τους. Είναι κομμάτι μας, είμαστε το άλλο πρόσωπό τους, όσοι μπορούμε ας βρεθούμε εκεί.

Η αλλαγή απαιτεί τομές........

Η γνώση πρέπει να διαχέεται, λεει ο ποιητής, , ο καθένας μας δηλαδή σπρώχνει όσο μπορεί το μπαλάκι της πληροφόρησης λίγο πιο πέρα. Ετσι λοιπόν έδωσα τη δική μου κλωτσιά σήμερα.
Εχθες το βραδάκι κατά τις 23:30 πηρα ενα τηλεφώνημα απο τον θείο μου στη Βόνιτσα που μου ζητουσε να γραψω την τοποθετηση μου , μιας και ασχοληθηκα στην μεταπτυχιακη μου μελετη με τον Αμβρακικο, για την περιβαλλοντικη κατασταση στην περιοχη αυτη εν οψει της προσφατης θεσμοθετησης του σε εθνικο πάρκο. Κουρασμένη μεν αλλα γεμάτη ενθουσιασμο για το οτι θα μπορουσα να χρησιμοποιησω τις γνωσεις μου για να βοηθήσω μεαυτον τον τροπο τον τοπο μου, αρχισα να γραφω
το μηνυμα μου παει καπως ετσι......
Ονομάζομαι Δήμητρα Μασούρα και εργάζομαι στην Δ/νση Υγείας του Νομού Χίου ως Επόπτρια δημόσιας Υγείας. Μεγάλωσα σε αυτόν τον τόπο και μου δόθηκε η ευκαιρία ή μάλλον εγώ την άρπαξα πρόσφατα μέσω των μεταπτυχιακών μου σπουδών στη Βιώσιμη ανάπτυξη-Διαχείριση Περιβάλλοντος στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο Αθηνών να ασχοληθώ με τον Αμβρακικό και ειδικότερα μεν μελέτη της αλιείας της γαρίδας. Δυστυχώς δεν ειναι δυνατόν να βρίσκομαι ανάμεσα σας σήμερα αλλά θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Πολύ συνοπτικά, κατά τη διάρκεια ενός χρόνου, έκανα μετρήσεις σε 800 γαρίδες , προσπαθώντας να προσεγγίσω την κατασταση του πληθυσμού της γαρίδας στον Αμβρακικό Παράλληλα πήρα συνεντεύξεις απο ανθρώπους που σχετίζονται με αυτό το είδος, προέδρους αλιευτικών συλλόγων, καταναλωτές, έμπορους γαρίδας, εκπρόσωπους της διεύθυνσης αλιείας της περιοχής καταγράφοντας τις απόψεις τους για την κατασταση του πληθυσμού της γαρίδας. Όπως παρουσιάστηκε απο τις συνεντεύξεις ένα βασικό θέμα που απασχολεί όλες τις παραπάνω ομάδες ειναι η παράνομη αλιεία Δευτερευόντως ζητήματα όπως η περιβαλλοντική επιβάρυνση του Αμβρακικού και η υπεραλιεύση της γαρίδας αναφέρονται ως αίτια που μπορει να οδηγήσουν σε μείωση του αποθέματος της γαρίδας. Τα στοιχεία απο τις μετρήσεις δείχνουν μια ελαφριά μείωση σε ορισμένες βιολογικές παραμέτρους του πληθυσμού της γαρίδας στον Αμβρακικό σε σχέση με 10 χρόνια πριν, Επισήμως η παραγωγή της γαρίδας εδώ δεν καταγράφεται, παρά ελάχιστα, άρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι ακριβώς παράγει αυτός ο Κόλπος. Οι πρόεδροι των αλιευτικών συλλόγων και οι έμποροι γαρίδας θεωρούν ότι οι διακυμάνσεις στην παραγωγή ανά έτος οφείλεται και στις περιβαλλοντικές συνθήκες κάθε χρονιάς., παράγοντας αστάθμητος αλλά σίγουρα ασύνδετος με την περιβαλλοντική κρίση σήμερα?

Η έρευνα παρουσιάζει σημεία κάμψης για την γαρίδα στον Αμβρακικό, όχι τόσο δυσοίωνα όσο η περιβαλλοντική κατασταση στον Κόλπο αλλά αρκετά ισχυρά κατά την γνώμη μου για να μας κινητοποιήσει όλους , απλούς πολίτες, πολιτικούς, επιστήμονες . Το γεγονος ότι υπάρχει τόσο στην έρευνα που έκανα όσο και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα τελευταία έντονος προβληματισμός για την περιβαλλοντική κατασταση στον Αμβρακικό και τις επιδράσεις που έχει στην αλιεία και σε άλλους τομείς της τοπικής κοινωνίας ειναι καταρχήν ενθαρρυντικό σημάδι. Η πρόσφατη θεσμοθέτηση του Αμβρακικού ως Εθνικό πάρκο ειναι ένα βήμα μπροστά αλλά δεν φτάνει. Η συμμετοχή μας στη διαμόρφωση της καθημερινότητας μας ειναι πλέον υποχρέωση μας. Η περιβαλλοντική κρίση δεν ειναι πλέον κάτι τόσο μακριά απο εμάς, μας έχει επισκεφτεί στον ίδιο μας τον τόπο. Η γαρίδα , είδος τόσο σημαντικό για τους ντόπιους ψαράδες αντιστέκεται ακόμη αλλά για πόσο αν συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε αιώνιοι και δεν σεβόμαστε το περιβάλλον που μας τρέφει?
Υπάρχει ακόμη χρόνος για να αναστραφεί η κατασταση αλλά όχι χωρίς παραχωρήσεις και ουσιαστικές επιλογές ζωής. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι για την κατασταση που βιώνουμε: Οι πολίτες που με τις επιλογές μας ή με την αδιαφορία μας στηρίζουμε δράσεις που στρέφονται ενάντια στον περιβάλλον που ζούμε, οι επιστήμονες που με την προσήλωση τους αποκλειστικά και αυτιστικά την προστασία του περιβάλλοντος βγάζουν απέξω τους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν από αυτό και τέλος οι άνθρωποι της διοίκησης και αυτοδιοίκησης που δρουν κοντόφθαλμα υποστηρίζοντας στρεβλά μοντέλα ανάπτυξης. Ο Αμβρακικός έχει τη δυνατότητα να συνδυάσει και τα τρια στοιχεία της Βιώσιμης ανάπτυξης! 1) την προστασία των σημαντικών οικοσυστημάτων του 2) την οικονομική ανάπτυξη των κοινωνιών που ζουν σε αυτόν πάνω σε βάσεις ήπιας ανάπτυξης και 3) την κοινωνική συνοχή των τοπικών κοινωνιών. Αν τα σχέδια για την διαχείριση του τόπου αυτού δεν έχουν την κοινωνική συναίνεση , τότε φοβάμαι ότι θα αποτύχουν. Η κάθε είδους αλλαγή απαιτεί τομές. Ευκαιρία λοιπόν για τους Δήμους να μην ανακυκλώνουν μόνο ευχολόγια την προστασία του Αμβρακικού αλλά και με τις πράξεις τους να προωθούν και να επιδοκιμάζουν ενέργειες επιχειρήσεων και πολιτών φιλοπεριβαλλοντικές. Τέλος ελπίζω ο Φορέας Διαχείρισης να μπορέσει να ανταποκριθεί στον σκοπό του και να προχωρήσει στην ουσιαστική χάραξη διαχειριστικής πολιτικής στον Αμβρακικό. Είμαι στη διάθεση του και οποιουδήποτε θα ήθελε επιπρόσθετα στοιχεία για την μελέτη μου. Σας ευχαριστώ πολύ.
Ας βρουμε την δύναμη και το θάρρος να μην σιωπούμε σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Αλλωτε ηχηρά, αλλοτε λιτα, αλλοτε κυνικα αλλα η φωνη μας να βρισκει διεξοδο.....