Τον τελευταίο μήνα βαρέθηκα να ακούω για την οικονομική κρίση που ξαφνικά έπληξε σαν άλλος Αρμαγεδώνας την ανθρωπότητα, χτυπώντας κατά κύριο λόγο τις ΗΠΑ. Στην Ευρώπη το πλήγμα δέχτηκε κυρίως η Ισλανδία , μια χώρα με ένα από τα πιο υψηλά βιοτικά επίπεδα παγκοσμίως. Δεν είμαι οικονομική αναλύτρια για να εξηγήσω με επιστημονικούς όρους το τι έχει συμβεί αλλά η αίσθηση μου είναι ότι τα γεγονότα δεν ήρθαν σαν κεραυνός εν αιθρία. Ένας σκεπτόμενος και διορατικός άνθρωπος μπορούσε να δει ότι η καταναλωτική μανία του Δυτικού θα προσκρούσει κάποια στιγμή σε έναν τοίχο. Επιτέλους ο τοίχος αυτός βρέθηκε μπροστά δυνατός και ελπίζω ικανός να θυμίσει στον άνθρωπο ότι η αλαζονεία του έχει σταθεί εμπόδιο στο να αφουγκραστεί το ρυθμό της φύσης και την αίσθηση της ισορροπίας που την διέπει.
Μπορει να ακούγομαι απαθής και ασυγκίνητη στην ‘’καταστροφή’’ που συντελείται γύρω μου, στον μέσο πολίτη που ξαφνικά δεν μπορει να ζήσει την οικογένεια του, στον άλλον που χάνει το σπίτι του σε πλειστηριασμό επειδή οι τόκοι του δανείου έχουν εκτοξευθεί αλλά δεν είμαι. Απλά έχω την εντύπωση ότι έχουμε χάσει την αίσθηση του μέτρου, δεν αρκούμαστε σε αυτό που χρειαζόμαστε κάθε στιγμή, πάντα θέλουμε κι άλλο εισερχόμενοι με αυτό τον τρόπο σε μια τοξική φουσκα. Άνθρωποι που δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές τις ανάγκες, απλά δανείζονται ανεξαρτήτως του κόστους. Υπάρχουμε καταναλώνοντας και ξαφνικά η κρίση εμφανίζεται μπροστά μας και ισοπεδώνει το Όνειρο της υλικοκρατίας Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε τι κάναμε λάθος και να δομήσουμε τη ζωή μας σε νέες αξίες? Να πάψουμε να θεωρούμε τον άνθρωπο κέντρο του σύμπαντος και να ενδιαφερθούμε και για τις μελλοντικές γενιές? Να επανακτήσουμε τη σχέση μας με τη φύση και να λειτουργούμε ως κομματι της και όχι ως κυρίαρχοι της? Όλα αυτά δεν σημαίνουν ασφαλώς ότι θα γυρίσουμε στη φάση των σπηλαίων και στο τροφοσυλλεκτικό στάδιο. Θα διεκδικούμε την αξιοπρέπεια της ζωής μας χωρίς αυτό απαραίτητα και πρωτιστως να περνάει μέσα από την τσέπη μας. Αν και στις μέρες μας διακρίνω έντονη δυσπιστία στην συλλογικότητα έχω την ελπίδα ότι μόνο με την εγκατάλειψη του ατομισμού και την προσπάθεια αυτοοργάνωσης των ανθρώπων μπορει να επαναπροσδιοριστούν οι κοινωνίες. Με εντυπωσίασαν οι κινήσεις ομάδων στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη που εισέβαλλαν σε σουπερμαρκετ και μοίρασαν στη συνέχεια τα τρόφιμα στους περαστικούς. Οι περισσότεροι πολίτες επικροτούν την κίνηση ακόμη κι αν αντίκειται στην έννομη τάξη. Μήπως με κάποιον τρόπο ξεκινάμε να σκεφτόμαστε ότι το νόμιμο τελικά δεν είναι και ηθικό?
Η Δήμητρα θα ήθελε να ανοίξει μια συζήτηση επί της προσωπικής ευθύνης στην αλλαγή και στην διαμόρφωση της πραγματικότητας που ζούμε ή θα θέλαμε να ζούμε. Η ομάδα μας αυτό δεν επιθυμεί εξάλλου. Περιμένω σχόλια…
2 σχόλια:
Dimitra, den me ksereis alla eimai fili tou Alexi kai tis Marias! Tuxainei mesa se olo auto to xaos na eimai kai egw stin Islandia, pou phre to baptisma tou puros! Oikonomologos den eimai oute egw alla 8a sumfwnhsw merikws me auta pou les. Parola auta mia parametro pou den blepei o ka8enas mas einai oxi mono oi epiptwseis ston meso asto, auton pou daneistike gia na ikanopoihsei tis katanalwtikes tou manies pou fusika kai den epikrotw, alla epireazei ki olas ton "allo" politi!Poios einai autos? Ta teleutaia xronia px. i Islandia gnwrise megalh aukshsh se plh8usmo logo twn metanastwn! Metanastes apo olo ton kosmo: Tailandh, Kina, Latiniki Ameriki, Afriki, Anatoliki Eurwph! An8rwpoi pou irthan gia ena kalutero mellon...an8rwpoi pou akoma kai na i8elan den eixan pote thn eukairia na anaptuksoun ta katanalwtika enstikta pou exei o mesos Eurwpaios! Autoi oi polites einai ena apo ta polla proswpa pou exei plhksei auti i oikonomiki krish! Kai milame gia ena mikro kratos, mono na fadastoume ti borei na shmainei auto gia tous metanastes enos megalhterou kratous opws h Germania, h h Gallia h h Ellada!
Me auto thelw na apadisw (oxi se sena proswpika) alla se alla atoma pou etuxe na milisw sxetika me to thema, kai pou me sugklonisan me authn tous ti stash "phgainan gureuodas"! Kai as mhn ksexname pws ta la8h mias sugkekrimenhs gkamas an8rwpwn ta epomizodai kai oi upoloipoi. Ean sumfwnhsoume sto oti nai ikseran oti mia tetoia katastrofh einai epomeno na sumbei bash aplwn ma8hmatikwn kai opote dikaiws epomizodai tis sunepeies, tote ti boroume na poume gia olous tous allous pou den eixan oute exoun logo logo se authn thn upo8esh? Proswpika eimai tis gnwmhs oti prin dikasoume katastaseis kai baloume tabeles oti kalo tha itan na koitaksoume oxi mono tin phgh tou kakou alla kai poioi anagkasthkan na potistoun apo ta nera ths, giati autoi einai oi an8rwpoi pou xreiazodai kai aksizoun ths boitheias mas.
Ειρήνη έχουμε μιλήσει στο msn και έχω ακούσει για εσένα από τα παιδιά. Χαίρομαι πολύ που διαβάζεις και συμμετέχεις στην όλη φάση που κάνουμε. Θέλω να βάζουμε κάτω τις σκέψεις μας και να προσπαθούμε μέσω της διαφωνίας ακόμα και της αντιπαράθεσης να φτάσουμε στη σύνθεση. Τουλάχιστον να ελπίζουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε, χωρίς ψευδαισθήσεις εξάλλου η ζωή είναι τόσο βαρετή………
Δεν διαφωνώ καθόλου για την επίδραση που έχει η οικονομική κρίση στους λιγότερο ευνοημένους της ζωής , στους μετανάστες που ψάχνουν να ορίσουν ξανά την τύχη τους. Στην Ελλάδα έχω συναντήσει πολλούς και είναι σε χειρότερη μοίρα από αυτούς που συνάντησα στην Ισλανδία. Δεν ήταν μέσα στις προθέσεις μου να τους βγάλω απέξω αλλά να προτείνω ίσως μια δεύτερη ανάγνωση στα πράγματα. Να μοιραστώ πιθανώς την αισιόδοξη φύση μου ανακαλύπτοντας το κέρδος μέσα από τη χασούρα.
Ονειροπόλο ? Ε ναι έτσι θέλω , επιλογη μου είναι και επιτέλους ας αποκτήσουμε ελπίδα και όραμα!
Ελπίζω να αρχίζουμε μια εποικοδομητική συζήτηση επ΄ ευκαιρίας της συν+κινησης αλλά θα παρακαλέσω και τα άλλα μέλη να παρουσιαστούν. Τόσα ενδιαφέροντα λέμε ή έστω τόσα βαρετά ας αντιδράσουν ο Αλέξης ,η Μαρία, η Ειρήνη, ο Άρης και όπως λέμε απλά όλα θα φανούν στην αρένα…….
Δημοσίευση σχολίου