sun+kinisi: Η αρχή συν-κινεί..

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2008

Η αρχή συν-κινεί..

6 σχόλια:

Λυσιστρατη είπε...: Καλημερα απο Χιο; 29 Σεπτεμβρίου 2008 στις 10:10 μ.μ.
Λυσιστρατη είπε...: Φτιάχνω τηγανίτες με τα απομεινάρια απο το αλεύρι που βρήκα στο ψυγείο. Πρέπει να ειναι οι πιο νόστιμες που θυμάμαι τα τελευταία δέκα χρόνια. Η συνταγή απλούστατη: αλευράκι, νερό με μπόλικα χλωριούχα (κοινώς πολύ αλμυρό απο την υπεράντληση των υπόγειων υδάτων) λίγο ανακάτεμα με ένα απο τα δυο πιρούνια που διαθέτει το σπίτι και μπόλικη λαχτάρα για καταβρόχθισα. Πέντε ημέρες με κάτι φραγκοδίφραγκα στην τσέπη, χωρίς τηλεφωνική σύνδεση, τους Χιώτες να συνεχίζουν τη ζωή του δίχως να μου δίνουν σημασία, τα σύννεφα απο τον Τσεσμε να φλερτάρουν τα δικά μας ενώ εμένα κανένας, (μόλις τελείωσαν οι τηγανίτες…) το σπίτι να ειναι άδειο, κρύο και κάτασπρο σαν κελί κι εγώ πότε θα γίνω μάνα μου λέτε? Αύριο θα πληρωθώ κι ελπίζω να αρχίσουν να καλυτερεύουν τα πράγματα. Μα τι λέω, με το που μπήκα στο Δημόσιο περιμένω να καταναλώσω για να νιώσω ότι είμαι καλά? Ωραία αρχή λοιπόν!
Οι ώρες που πραγματικά απολαμβάνω εδώ ειναι αυτές που περπατάω κατά μήκος της παραλίας και στο αριστερό μου χέρι βλέπω την Τουρκία και ακου να δεις σχεδόν πάντα βγαίνω την ώρα που έρχεται το πλοίο απο Αθήνα Τυχαία λες ?
Αυτά τα νέα μου απο τη Χιό, θλιβερά, καταθλιπτικά και απλά χάλια (άρα παίρνουν βελτίωση ε?) Εσείς τι νέα κομίζετε απο τα ξένα? Νέοι τόποι, ταξίδια , γάμοι , ωραίες παρέες, και πολύ βενζίνη υποθέτω αλλά αυτό το παραβλέπω για καθαρά περιβαλλοντικούς λόγους! Πότε θα σαλπάρουμε για Ισλανδία, για λίγο ρε παιδιά όσο κρατάει μια δανεική ζωή. Θέλω όμως να ειναι χειμώνας και σκοτάδι, να περάσω απο τη λίμνη, απο τη πισίνα, απο τον Κριστιαν, το κωλόμπαρο που δούλευα, την Bergstadastraetι 50,από… Αφού είναι και αυτή λίγο πατρίδα μου.
Άντε πρέπει σιγά να οργανωθούμε, το ότι είμαι στη Χιό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε κανένα Σαββατοκύριακο να ανεβούμε σε κανένα βουνό ή να πάμε σε καμία λιμνούλα ή οτιδήποτε. Αρχηγέ στρίμωξε μας λιγάκι! Που είναι τα αλλά μέλη ? Τι σκέφτονται ? τι ονειρεύονται? Τελοσπάντων τι γουστάρουν να κάνουν ? Προτείνω από τώρα να οργανωθεί ένα τριημεράκι μέσα στο Νοέμβριο. Επόμενη αποστολή να βρεθεί ο τόπος και μετά να κεντηθεί με δραστηριότητες που θα προτείνουν τα μέλη. Βελονάκι, αστροφυσική, βελονισμός και απλά πράγματα της φύσης ξέρετε εσείς καλύτερα…..

Μην τραβήξει πολύ όμως ο σχεδιασμός !!!!!!; 30 Σεπτεμβρίου 2008 στις 12:29 π.μ.
sun+kinisi είπε...: καλημέρα Λυσιστράτη!! παντα αργώ να διαβάζω τα σχόλια! πολύ ωραίο το κειμενό σου, εάν και λίγο άσχετο με την εταιρεία! Ωστόσω, οφείλω να σε ευχαριστήσω για τη τόλμη σου να πρωτοτυπείς και να εκφράζεις δημόσια τα συναισθήματα σου. Εάν, και καταθλιπτικά τα νέα σου, όπως λες, με έκανες να χαμογελάω... είμαι σίγουρος ότι όταν περάσει το στάδιο προσαρμογής, θα ξεπεράσεις τις όποιες δυσκολίες και οι Χιώτες θα συνταραχτούν από την παρουσία σου!!
αυτά από τον αστρολόγο της ημέρας!
εάν θέλεις μου στέλνεις το c.v. σου και ότι κείμενο πρωτότυπο γράφεις και θέλεις να δημοσιευτεί. καλημέρα; 1 Οκτωβρίου 2008 στις 12:22 π.μ.
Λυσιστρατη είπε...: Διεκδικω το δικαιωμα να να λεω οτι μου ερθει στο κεφαλι, ετσι δεν ειπαμε σε αυτη την ομαδα, και απαιτω να σας κανω συμμετοχους στην μελαγχολια μου.... παντως για το τριημερο μεσα στο Νοεμβριο πρεπει να κανονισουμε κατι, Η Γλυκερια ειναι μεσα, μεχρι την αλη εβδομαδα ας πουμε προτασεις για το μερος και με δημοκρατικη ψηφοφορια να επιλεγει το πιο ακαταλληλο φαινομενικα, φιλια.....; 1 Οκτωβρίου 2008 στις 1:44 π.μ.
MadaMari είπε...: ...Ήθελα να συν-κινήσω ένα απο τα μέλη της εταιρείας, με ένα μουσικό κομμάτι "το φαλημέντο του κόσμου", ..για γρηγορότερη ανάρρωση..Αριστείδη Μπίκο,ο πόνος ας σε εμπνεει για οτι προωθείς απο τα παράθυρα του ηλεκτρονικού υπολογιστή καθισμένος στην πολυήμερη αναρρωτική άδεια μην αφήνεις τίποτα να πάει χαμένο...Το Υπουργείο υγείας και η Συν-κίνηση σας ενημερώνουν:"η πολλή δουλειά βλάπτει την υγεία, ΣΥΝ-ΚΙΝΗΘΕΙΤΕ.." Να μια ιδέα.."ο ηλεκτρονικός υπολογιστής συντροφιά του ασθενή....!!" Αρού, be with us laughing..; 6 Οκτωβρίου 2008 στις 7:46 π.μ.
pareklinon είπε...: Χεχεχε... καλησπέρα από το κρεβάτι του πόνου... Λυσιστράτη, λέω να σου πάρω τα ηνία μιας κ η σωματική υγεία προηγείται της μελαγχολίας σου... πιπέρι θα σου βάλω Λυσιστράτη τολμάς κ πιάνεις την κατάθλιψη στο στόμα σου!!! :)
Για να μιλήσουμε όμως κ λίγο συν-κινητικά, οφείλω να ομολογήσω ότι το μουσικο-φωτογραφικό ταξίδι σου Αλεξέι με πήγε βόλτα (και έχω να βγω μια βδομάδα από το σπίτι)
Πάντα τέτοια... Δεν μπόρεσα να διακρίνω ποιος πήδηξε στους καταρράκτες αλλά πολύ τον ζήλεψα...
Μαρού, βρήκα ίντερνετ από την γειτόνισσα...; 7 Οκτωβρίου 2008 στις 10:23 π.μ.